Ανάμεσα από αυτά τα δάχτυλα,
γλίστρησαν τούφες μαλλιών και προσμονής.
γλίστρησαν τούφες μαλλιών και προσμονής.
Καμιά φορά ξεφύγανε και έρωτες.
Επάνω τους κλείδωσαν χείλη και χαράχτηκαν ερμητικές σιωπές
Επάνω τους κλείδωσαν χείλη και χαράχτηκαν ερμητικές σιωπές
Κι άμα τ’ αγγίξεις θα το νιώσεις,
πώς ακόμα εκεί ιδρώνουν όλα όσα δεν ειπώθηκαν.
Ανάμεσα τους, φωλιάσανε τσιγάρα
η αγωνία και η συνήθεια
η αγωνία και η συνήθεια
αφήνοντας σημάδι τους το κίτρινο του χρόνου που γερνάει.
Έχουνε μνήμη αυτά τα δάχτυλα
Μνήμες,
Από οδοιπορικά σε αγαπημένα σώματα
Από το κάθε σφιχτό αντίο.
Θυμούνται να ξέρεις,
Γι’ αυτό τα βλέπεις πια να τρέμουν.
7 ύμνοι και παιάνες:
Θλιμμένο κι όμορφο :)
εξαιρετικό είναι!!!
πολύ όμορφο :*
Πάρα πολύ ωραίο! οι δύο τελευταίοι στίχοι με αιφνιδίασαν ευχάριστα.
"- Τι έπεσε τελικά στις Πανελλαδικές στη Λογοτεχνία;
- Άσε, μας βάλανε δύσκολο τελικά, ένα ποίημα του "Pocu".. "
... Κάτι από το προσεχές μέλλον.. Τα καλύτερα έρχονται μικρό μου..! ;)
lol. ahahhaha! δεν το κόβω αλλά ευχαριστώ! όχι για κανεναν άλλο λόγο δλδ αλλα γιατί τα ποιήματα μου είναι ευκατανόητα ευανάγνωστα ευάερα και ευήλια you know, oxi πανελλαδικές material! :P
Με την δεύτερη ανάγνωση "ερωτεύτηκα"!!
(αν από κάτω είχε υπογραφή π.χ. Κ.Δ., όλη η Ελλάδα θα μίλαγε γι αυτό.)
Δημοσίευση σχολίου