Meet The Legend
Filed Under :
Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
Καμιά φορά φαντάζομαι τις πολυκατοικίες σαν καράβια μέσα στη θάλασσα..και τις
νοικοκυρές να απλώνουν τα σεντόνια στα μπαλκόνια, πανιά για τα κατάρτια.
Θα έχει αέρα είπε το δελτίο καιρού, θα μπούν τα κύματα μέσ' τα σαλόνια μας,
ίσως γι'αυτό να ζαλίζομαι. Σ'έψαχνα το πρωί, δεν ήσουν εκεί..μάλλον την έκανες
με το κύμα. Οχι δεν σ'αποχαιρετώ, τραβάω κουπί με τις παλάμες μου..κι αν μοιάζει η κίνηση, μόνο τυχαίο δεν είναι.
νοικοκυρές να απλώνουν τα σεντόνια στα μπαλκόνια, πανιά για τα κατάρτια.
Θα έχει αέρα είπε το δελτίο καιρού, θα μπούν τα κύματα μέσ' τα σαλόνια μας,
ίσως γι'αυτό να ζαλίζομαι. Σ'έψαχνα το πρωί, δεν ήσουν εκεί..μάλλον την έκανες
με το κύμα. Οχι δεν σ'αποχαιρετώ, τραβάω κουπί με τις παλάμες μου..κι αν μοιάζει η κίνηση, μόνο τυχαίο δεν είναι.
Βγαίνω στο μπαλκόνι, οι γλάροι αράξανε πάνω στις κεραίες της τηλεόρασης, τους ταίζουν τα πιτσιρίκια γαριδάκια.
Θα ξεχάσουν πως να πετάνε, θα ξεχάσουν, θα ξεχάσουν.
Ανάβω τσιγάρο και φυσάω τον καπνό μου ψηλά....σαν να βλέπω το φουγάρο
από το πλοίο που μπαίνει πρώτο στο λιμάνι την πρωτοχρονιά. Εμείς δεν φτάσαμε ακόμα,
έχουμε ακόμα εμείς...
Νύχτωσε. Ερχεται βροχή, δεν ξέρω αν θα'ναι απλή ψιχάλα ή καταιγίδα, κοίτα με και θα μάθεις.
Βλέπεις τις νοικοκυρές, μαζεύουν βιαστικά τα πανιά απ'τα κατάρτια...
Θα μείνουμε εδώ για λίγο,να περάσει η μπόρα. Κλειδώσαμε και τις πόρτες μας.
Εγώ λέω να κοιμηθώ στον καναπέ απόψε.Το σιχάθηκα το κρεβάτι.
Το πρωί θα έχει λιακάδα λένε.
Ανάβω τσιγάρο και φυσάω τον καπνό μου ψηλά....σαν να βλέπω το φουγάρο
από το πλοίο που μπαίνει πρώτο στο λιμάνι την πρωτοχρονιά. Εμείς δεν φτάσαμε ακόμα,
έχουμε ακόμα εμείς...
Νύχτωσε. Ερχεται βροχή, δεν ξέρω αν θα'ναι απλή ψιχάλα ή καταιγίδα, κοίτα με και θα μάθεις.
Βλέπεις τις νοικοκυρές, μαζεύουν βιαστικά τα πανιά απ'τα κατάρτια...
Θα μείνουμε εδώ για λίγο,να περάσει η μπόρα. Κλειδώσαμε και τις πόρτες μας.
Εγώ λέω να κοιμηθώ στον καναπέ απόψε.Το σιχάθηκα το κρεβάτι.
Το πρωί θα έχει λιακάδα λένε.
Βρέχει….δεν έβρισκα ποτέ τίποτα ρομαντικό στη βροχή…
Σκουπίδια, εφημερίδες, σάπια φρούτα, κατρακυλάνε αγκαλιά στο δρόμο παραδομένα στην ορμή του νερού , δημιουργώντας χείμαρρους και λίμνες απόλυτης αστικής βρωμιάς, σαν φόρο τιμής στην κακοτεχνία των εργατών του δήμου..
Νύχτα, δυνατή βροχή, η ομπρελά διαλυμένη απ’ τον αέρα…δεν υπάρχει τίποτα ρομαντικό σε όλο αυτό πέρα από την ποιητικά απόλυτη απελπισία. Μέχρι να μας κάνουν ποίημα όμως είμαστε αναγκασμένοι να γυρίσουμε σπίτι βρεγμένοι βρώμικοι και με αυξημένες πιθανότητες πνευμονίας..
Στέκεσαι βρεγμένος λοιπόν κάτω από το πρώτο υπόστεγο που βρέθηκε στο δρόμο σου, περιμένοντας να χαλαρώσει ο θεός την κύστη του και ευχόμενος να μην έχει πιει πολλές μπύρες απόψε, και αν ήσουν ήρωας σε ένα ρομαντικό μυθιστόρημα ίσως κάτω από το ίδιο υπόστεγο να ερχόταν βιαστικά η γυναικά της ζωής σου, να πηγαίνατε μαζί σπίτι να πίνατε ένα κονιάκ στην αρχή για να ζεσταθείτε και ο ένας τον άλλο μετά για να ξεκαψώσετε…
Αλλά έλα τώρα, δεν είμαστε μικρά παιδιά.. το ξέρεις ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί…η σκέψη όμως σου κρατάει καλή παρέα και ελαφραίνει κάπως το χρόνο αναμονής.. συμφωνούμε εδώ. Και σιγά σιγά η βροχή χαλαρώνει, σχεδόν ψιχαλίζει πια, την τινάζει ο θεός σαν να λέμε, κι εσύ μπορείς να γυρίσεις στο παγωμένο εξαιτίας της έλλειψης πετρελαίου, ακατάστατο λόγω χαρακτήρα, και μικρό λόγω οικονομικής στενότητας σπίτι σου…
Θα κάνεις ένα μπάνιο, θα κοιμηθείς μόνος, θα ονειρευτείς ότι πήδαγες την γυναικά της ζωής σου, εκεί, κάτω από το υπόστεγο, μέσα στη βροχή και τα σκουπίδια, θα ξυπνήσεις με στύση και θα πας στην τουαλέτα να κατουρήσεις στα γρήγορα τις πρωινές σου καύλες, αλλάζοντας την ροή της καθημερινότητας στη ζωή κάποιου μικροοργανισμού που ζει στο σύμπαν της χέστρας σου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Copyrights
The Royal Chicken by Pocu is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.